Wystawy stałe znajdujące się w Muzeum Miasta Jaworzna:
W Jaworznie końcem XIX wieku pojawiła się nowa, niezbyt liczna warstwa społeczna średniozamożnych przemysłowców, przybyłych tu do obsługi i zarządzania lokalnym przemysłem. Był to też czas kształtowania się urbanizacji nowo powstałego miasta Jaworzna, które z początkiem XIX w.(rok 1901) otrzymało prawa miejskie. W okresie tym Jaworzno należało do monarchii austro-węgierskiej.
Prezentowana ekspozycja przedstawia typowe dla XIX wieku wyposażenie wnętrza bogatej rodziny jaworznickiej zamieszkującej w willach na terenie osiedli robotniczych lub w kamienicach na terenie Śródmieścia. Wśród eksponatów ważnym elementem jest obraz przedstawiający rynek z początku XX wieku oraz portret pierwszego burmistrza miasta wraz z małżonką.
Jaworzno zamieszkiwała rdzenna ludność zajmująca się głównie pracą w rolnictwie. Życie codzienne i charakter tutejszych tradycji kulturowych są związane z ziemią krakowską, mimo że obecnie administracyjnie włączono nas do województwa śląskiego. Tutejszą grupę ludności w XIX wieku określano mianem Krakowiaków Zachodnich w związku z najdalej na Zachód od Krakowa wysuniętą lokalizacją. Miejscowe tradycje krakowskie uwidoczniły się szczególnie w architekturze drewnianej i stroju ludowym.
Prezentowany strój należy do odświętnych, noszonych do kościoła i na uroczystości państwowe. Wyróżniał się zdobnictwem hafciarskim i różnobarwnością. We wnętrzu domu prezentujemy m.in. charakterystyczne dla polskiej kultury ludowej kolorowo malowane skrzynie, które młode mężatki otrzymywały w posagu. Skrzynia to najbardziej archaiczny zdobiony mebel ludowy. Zgromadzone narzędzia rolnicze charakteryzują rodzaj pracy wykonywanej na co dzień w jaworznickim gospodarstwach.
W saloniku znajduje się ekspozycja judaików, są to pamiątki przybliżające zwiedzającym kulturę jaworznickich Żydów, którzy przez niemal 200 lat zamieszkiwali w Jaworznie.
Na ekspozycji można zobaczyć elementy tradycyjnego stroju żydowskiego używane podczas modlitwy jak: tałes – biały szal modlitewny, jarmułki oraz modlitewniki. Są także przedmioty związane z kultem religijnym: w centralnej części znajduje się fragment zwoju Tory oraz jad, czyli wskazówka ułatwiająca czytanie Tory, ponieważ wodzenie po niej palcem jest zabronione. W sąsiedztwie stoją obiekty związane ze świętowaniem Szabatu: dwa lichtarze stołowe, kieliszki i pucharki kiduszowe. Ciekawym przykładem jest talerz sederowy używany w czasie uroczystej kolacji rozpoczynającej święto Paschy.
Ponadto w Muzeum równolegle gromadzona jest dokumentacja dotycząca życia jaworznickich Żydów, w szczególności z okresu międzywojennego oraz z czasów II wojny światowej.
Na terenie Jaworzna znajduje się założony w XIX wieku cmentarz żydowski, który należy do grupy najcenniejszych zabytków miasta.
Wystawa ma charakter scenograficzny. W przestrzeni wystawienniczej zrekonstruowane zostały dwa chodniki (z obudową drewnianą i metalową). Artefakty widoczne na wielkoformatowych wydrukach (narzędzia, wózki kopalniane itp.) zostały odtworzone i umieszczone na ekspozycji, aby zwiedzający mogli ich dotknąć. Zwiedzającym wystawę zostaje wskazane pewne zagadnienie, a odczytywanie treści wystawy można porównać do odczytywania ilustrowanej książki, gdzie w roli ilustracji występują eksponaty. Wystawę powinno się odczytywać następującymi po sobie rozdziałami, ponieważ mamy tu do czynienia z opowiadaniem pewnej historii, która ma swój początek i koniec.
Wystawa stała „Obóz dwóch totalitaryzmów. Jaworzno 1943-1956” przedstawia dzieje obozu — miejsca symbolicznego spotkania nazizmu i komunizmu. W 1943 r. Niemcy założyli w Jaworznie podobóz KL Auschwitz: Neu-Dachs. W 1945 r. władze komunistyczne przejęły poniemiecką infrastrukturę, tworząc Centralny Obóz Pracy Jaworzno. W 1949 r. rozpoczęto przebudowę COP pod przyszłe eksperymentalne więzienie dla młodocianych, funkcjonujące w latach 1951–1955. 1 stycznia 1956 r. przekształcono je na Centralne Więzienie Jaworzno, które ostatecznie zlikwidowano w sierpniu tegoż roku.
Scenografia wystawy silnie oddziałuje na emocje widza. Prezentowane są oryginalne i unikatowe eksponaty związane z historią obozu: więzienny pasiak z okresu niemieckiego, różaniec więźnia COP. Zwiedzający wchodzą na wystawę przez zrekonstruowaną bramę wejściową do obozu. Przestrzeń ekspozycyjną wyznacza ogrodzenie z oryginalnych betonowych słupów i drutu kolczastego z podobozu Neu-Dachs. Ponadto odtworzono fragmenty konstrukcji baraków i pryczę z siennikami. Eksponatom będą towarzyszyć makiety, animacje komputerowe i prezentacje multimedialne.